ساختار ویولن کودک
در ابتدا یکی از سوالاتی که پیش می‌آید این است آیا ویولن کودک با ویولن بزرگسالان تفاوتی دارد؟ ویولن کودک و بزرگسال از نظر شکل و تعداد تار یا حتی نحوه‌ی نواختن تفاوتی ندارد اما نکته‌ی مهمی که باید در نظر داشته باشید، اندازه‌ی درست ویولن است. به طور کلی اندازه‌ی ویولن‌ها از ۱/۱۶ ، ۱/۱۰ ، ۱/۸ ، ۱/۴ ، ۱/۲ ، ۳/۴ و ۴/۴ متغیر است. به هر نسبت که کودک کوچکتر باشد، دست کوچکتری دارد و در نتیجه به ویولن کوچکتری نیاز دارد. به جز آن باقی قسمت‌های ویولن کودک و بزرگسالان شبیه هم است. ویولن یک ساز زهی آرشه‌ای است که از چهار بخش اصلی تارها، کاسه‌ی طنینی، دسته و آرشه تشکیل شده است. به طور کلی این ساز چهار سیم و دسته‌ای نسبتاً کوتاه دارد. شما باید ساز را روی شانه‌ی چپ گذاشته و آرشه را در دست راست بگیرید. آرشه‌ی ویولن از موی اسب تشکیل شده است که روی تارها کشیده می‌شود. بدنه‌ی ساز هم از جنس چوب عموماً آبنوس یا افرا تهیه می‌شود. ویولن را می‌توان در دو بخش کلی سنتیِ ایرانی و اروپایی آموزش دید. آموزش این ساز از سنین پایین بسیار توصیه می‌شود زیرا ساز ویولن یک ساز نسبتاً دشوار است و ذهن کودکان نسبت به آموزشش پذیراتر است. با آموزش کودک خود از سنین پایین می‌توانید مطمئن شوید که در آینده‌ای نزدیک به یک نوازنده‌ی بسیار حرفه‌ای تبدیل خواهد شد.
موسیقی در شهر برمن
شهر برمن نیز تاریخچه‌ی موسیقیایی بسیار غنی دارد. یکی از معروفترین داستان‌های کودکان آلمانی با نام نوازندگان شهر برمن است که داستان چهار حیوان اهلی سالخورده را روایت می‌کند که پس از یک عمر کار سخت مورد بی‌توجهی و بدرفتاری اربابان سابق خود قرار می‌گیرند. در نهایت تصمیم می‌گیرند فرار کنند و نوازندگانی در شهر برمن شوند. این داستان نشان می‌دهد که شهر برمن در موسیقی آلمان نقش مهمی داشته است. از معروفترین گروه‌های یا خوانندگان این شهر می‌توان به گروه آکادمی موسیقی اولیه برمن، گروه کر کلاسیک Alsfelder Vokalensemble، Christina Kubisch و Erich Witte اشاره کرد.
